W 41 rocznicę strajku islandzkich kobiet, który zainspirował polskie kobiety do Czarnego Poniedziałku, dzisiaj odbyły się kolejny strajk.
Jak pisali organizatorki i organizatorzy dzisiejszych wydarzeń:
3.10, w Czarny Poniedziałek powiedziałyśmy i powiedzieliśmy głośne NIE.
I udało nam się!
Nie czas jednak na składanie parasolek. Większość parlamentarna nadal planuje uchwalenie drakońskiej ustawy antyaborcyjnej, stopień uprzywilejowania Kościoła katolickiego i jego wpływ na stanowione w Polsce prawo wciąż rosną, pogarsza się stan systemu edukacji, w którym kształtowanie postaw obywatelskich jest zastępowane przez indoktrynację.
Dlatego NADAL MÓWIMY NIE!
Dlatego zgłosili trzy kolejne postulaty:
NIE dla pogardy i przemocy wobec kobiet.
NIE dla ingerencji Kościoła w politykę.
NIE dla polityki w edukacji.
Dziś w Warszawie odbyły się różne wydarzenia takie jak: Konferencja Episkopatu Polek (czytanie listu z postulatami Strajku pod kościołami na Trakcie Królewskim), głośne czytanie felietonów Tadeusza Boya-Żeleńskiego na Placu Defilad pod wspólnym tytułem „Piekło kobiet” czy symboliczne „Nie zejdziemy do podziemia” – blokowanie przejść podziemnych przy rotundzie.
Trzeba uczciwie powiedzieć. Nie było tyle ludzi ile było 3 października, nie było wielkich tłumów. Ale te zgromadzenia i happeningi się odbyły i udały. I uważam, że były ważne. Październik 2016 roku przejdzie niewątpliwie do historii jako miesiąc protestów o prawa kobiet, myślę, że będzie przełomowym momentem w budzeniu się świadomości, że kobiety mogą domagać się poszanowania wolności swoich wyborów, mogą domagać się od Państwa zapewnienia bezpieczeństwa a także by Państwo i jego przedstawiciele szanowało i uznawało ich godność.
Jestem feministką, jak każdy rozsądny człowiekDziś podkreślano, że w tych protestach nie chodzi wyłącznie o aborcję. Chodzi o szeroko rozumiane prawa kobiet do samostanowienia, do wybierania własnej drogi życiowej, do decydowania ile chcą mieć dzieci i czy w ogóle chcą je mieć, do tego by te wybory nie były pogardzane i wyśmiewane.
Jedna ze starszych uczestniczek tego protestu powiedziała: najwyżej założymy Podziemne Państwo Kobiet. Jednak hasłem, które było mottem tej części protestu było: NIE ZEJDZIEMY DO PODZIEMIA.
I to jest chyba najważniejsza zmiana. Mamy dość ukrywania się.
Kobiety już nie chcą w anonimowych gabinetach dokonywać aborcji, u polecanego ginekologa brać recepty na pigułki „dzień „, nie chcą w tajemnicy dokonywać inseminacji i nie chcą po in vitro jeździć za granicę.
Bo granica ich praw została przekroczona. Na razie w słowach, w projektach ustaw, na razie powoli, w zapowiedziach. Kobiety czują jednak, że to już za dużo.
I mają dość ciszy wokół łamania ich praw. I załatwiania wszystkiego w szarej strefie. Żyjemy po swojemu i nie musimy niczego się wstydzić.
Bardzo wyraźnie dziś wybrzmiały szerokie postulaty dotyczące gwałtów (karania przestępców a nie ofiar), alimentów (że zamiast wsadzać alimenciarzy do więzień lepiej kazać im zarobić), opieki nad rodzinami, gdzie jest niepełnosprawne dziecko, przemocy (która najczęściej jest w rodzinie), nierówności płac, gorszego traktowania przez prawo kobiet samotnie wychowujących dzieci.
Kładziono też nacisk na edukację seksualną dopasowaną do wieku uczniów, w tym dorosłych uczniów. Bo warto pamiętać, że w liceum, technikum są już dorośli ludzie i należy im się poważne traktowane i edukacja oparta na nauce i wiedzy a nie na ideologii. Do czego prowadzi niewiedza (bo – mam nadzieję, że jednak nie okrucieństwo katolickiego hierarchy) słyszeliśmy od biskupa Hosera a takie słowa nie powinny paść w żadnych okolicznościach, z żadnych ust.
Bo gwałt nie jest środkiem antykoncepcyjnym. Jest przestępstwem. Zawsze.
Ingerencja Kościoła w politykę również została podkreślana jako niedopuszczalna. Wspominano o konieczności wprowadzenia zakazu stosowania klauzuli sumienia w publicznych placówkach służby zdrowia czy u farmaceutów.
I choć nie było transparentów popierających in vitro, czy żądających refundacji tej metody leczenia, to organizatorki wyraźnie powiedziały: żądamy dostępu do zdobyczy nowoczesnej medycy i leczenia niepłodności metodą in vitro. I za to też zebrały brawa.
żądamy dostępu do nowoczesnej medycy i leczenia niepłodności metodą in vitro.
Cieszy mnie niezmiernie, że ten element praw kobiet, czyli wyboru swojej drogi do macierzyństwa, staje się jednym z postulatów protestujacych kobiet. Bo teraz kobiety idą szeroko. Pełne pogardy komentarze posłów po strajku 3 października pokazały kobietom, że nie chodzi tylko o prawo do aborcji. Chodzi o to, by życie i wybory kobiet były traktowane poważnie. By każdy kto wypowie się o kobietach z taką pogardą jak Kukiz, był natychmiast usuwany z życia publicznego. By ten, kto powie, że niepłodność wynika z lewicowych poglądów nie był wpuszczany w uniwersyteckie mury. Chodzi o to, by kobiety zostały w końcu dostrzeżone jako połowa społeczeństwa, która pracuje, żyje, zarabia i decyduje.
Nie ma wątpliwości.
Kobiety przestały cierpieć w milczeniu. Zaczęły krzyczeć, by cierpienia się skończyły.
Ale nie składamy parasolek.
Kolejne protesty przed nami.
27 listopada przed Belwederem w przeddzień rocznicy nadania kobietom praw wyborczych.
Dostęp dla wszystkich
Wolny dostęp
Ten materiał dostępny jest dla wszystkich czytelników Chcemy Być Rodzicami.
Ale możesz otrzymać więcej posiadając Kontro Premium!
