Czy wiesz, że około 15-25 proc. wszystkich ciąż jest ronionych w sposób samoistny? Oznacza to, że średnio 1 na 5 kobiet doświadcza poronienia, czego nieraz nawet nie jest świadoma. Być może są to dla niektórych uspokajające dane, co nie zmienia faktu, że dla wielu kobiet poronienie i tak jest jednym z trudniejszych momentów w życiu. Warto więc odpowiedzieć sobie na kilka związanych z nim pytań.
1. Moja mama/siostra doświadczyła nawracających poronień – czy to znaczy, że mnie też to czeka?
Potencjalnych przyczyn poronień jest bardzo wiele i często trudno stwierdzić, które z nich zależne są od indywidualnych czynników, a które np. od genetycznych. Owszem, może więc zdarzyć się tak, że pewne elementy ryzyka rzeczywiście są u Ciebie rodzinne, jednak wcale nie jest to jednoznaczne i nie musi w żaden sposób przesądzać o Twoich ciążach.
2. Jak wiek kobiety wpływa na ryzyko poronienia?
Niestety, wraz z wiekiem wzrasta ryzyko samoistnego poronienia, co wiąże się nie tylko z ilością, lecz przede wszystkim z jakością pozostałych w jajnikach komórek jajowych. „Szacuje się, że u pacjentek do 35. roku życia ryzyko poronienia wynosi około 5 proc. Pomiędzy 35., a 39. rokiem życia co dziesiąta pacjentka może utracić ciążę. Powyżej 40. roku życia już co druga” – mówiła w rozmowie z nami lek. med. Estera Kłosowicz [KLIK]
3. Czy wiek mężczyzny ma tu znaczenie?
Nie jest to tak silna zależność jak w przypadku przyszłej matki, lecz owszem, wiek ojca ma znaczenie. Dane wskazują, iż ryzyko poronienia jest dwukrotnie wyższe u kobiety, której partner ma ponad 45 lat, niż w przypadku partnera poniżej 25. roku życia. Tłumaczy się to m.in. jakością plemników, jakie produkują organizmy mężczyzn w dojrzalszym wieku. Im jakość plemnika jest słabsza, tym słabsza jest też jakość zarodka, a tym samym szansa na utrzymanie ciąży.
4. Czy stres mógł być przyczyną poronienia?
Przyczyny poronień są złożone i zwykle wynikają z nieprawidłowości chromosomalnych zarodka. Nie można więc uznać stresu za główny czynnik, który wywołał tego typu doświadczenie. Co więcej, taki tor myślenia może nakręcać niepotrzebne obwinianie się za poronienie: „Powinnam była unikać stresu w pracy! Nie powinnam tyle podróżować! Mogłam odpuścić…” – pamiętaj, to nie Twoja wina!
5. Jak długo musimy zaczekać, zanim znów zaczniemy starać się o ciążę?
Lekarze podkreślają, że należy odczekać minimum 1-3 cykle, chociaż jest to niezwykle zindywidualizowane. Po poronieniu naturalnym w I trymestrze można starać się po pierwszej miesiączce, jednak warto najpierw wykluczyć najbardziej podstawowe przyczyny straty ciąży, jak choroby przenoszone drogą płciową (chlamydia, gonorrhea, itp.) czy niedoczynność tarczycy lub anemię.
Co więcej, warto wziąć pod uwagę nie tylko kwestie somatyczne, lecz także emocjonalne pary – zarówno przyszłej matki, jak i ojca. Dajcie sobie chwilę na ułożenie się z sytuacją i zacznijcie starania wtedy, kiedy będziecie na to gotowi zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Co ważne, pierwszy z tych elementów – aspekt fizyczny – koniecznie skonsultuj z lekarzem, który będzie mógł udzielić Ci konkretnych informacji (nie ma jednej „recepty”, dostosowanej do każdego przypadku poronienia).
Źródło: ivf.com.au
Konsultacja medyczna – lek. med. Karina M. Sasin
Dostęp dla wszystkich
Wolny dostęp
Ten materiał dostępny jest dla wszystkich czytelników Chcemy Być Rodzicami.
Ale możesz otrzymać więcej posiadając Kontro Premium!
