O sprawie nikt by się nie dowiedział gdyby nie podejrzenia rodziców. Zdecydowali się na badania DNA, ponieważ dziecko, które przyszło na świat, ma liczne wady genetyczne, które nigdy wcześniej nie występowały w ich rodzinach. Wyniki potwierdziły najgorsze oczekiwania – dziewczynka, którą kobieta nosiła przez dziewięć miesięcy w brzuchu, nie była ich biologicznym dzieckiem.

Mimo społecznego oburzenia, Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Lekarskiej w Szczecinie, prof. Jacek Różański już w kwietniu zakończył swoje postępowanie. Jego zdaniem obowiązujące „procedury nie były doskonałe, zbyt ogólne, a i tak mogło dojść do ich łamania”.

Błędów było sporo, ale winnych brakuje. W polickim szpitalu procedury zawodziły od początku. Najpierw, zaraz po pobraniu, jajeczka trafiały do nieopisanych probówek. Z gabinetu trafiły do laboratorium (na innym piętrze), gdzie laborant opisywał je flamastrem i dokonywał zapłodnienia. – Tak bardzo skomplikowaną procedurę wykonywała tylko jedna osoba i nikt, dosłownie i w przenośni, nie patrzył jej na ręce – grzmiał profesor.

Różański domagał się dla dr Tomasza B., byłego kierownika laboratorium, kary w postaci zakazu zajmowania stanowisk kierowniczych i nawiązki na rehabilitację chorych dzieci. 

Mimo niemal oczywistych błędów do dziś nikt nie osądził Tomasza B. Jak podaje TOK FM – wśród lekarzy nie ma chętnych, którzy wydaliby ocenę w sprawie pomyłki przy zapłodnieniu in vitro w klinice w Policach. Sprawą początkowo zajmowali się szczecińscy lekarze, którzy zebraną dokumentację przesłali do Naczelnego Sądu Lekarskiego w Warszawie, który nakazał, aby sprawę rozpatrzył Okręgowy Sąd w Białymstoku. Jednak białostoccy lekarze nie chcą zająć się przypadkiem kolegi.

W połowie stycznia akta sprawy wróciły do Warszawy. Katarzyna Strzałkowska z Naczelnej Izby Lekarskiej zapewnia, że jeszcze w styczniu zostanie wyznaczony kolejny okręgowy sąd, który ma podjąć temat.

Swoje postępowanie zawiesiła także prokuratura.