Analizie poddano 129 dzieci 125 matek, które w czasie ciąży były poddane jednej lub wielu z poniższych metod leczenia: operacja, chemioterapia, radioterapia, inna farmakoterapia, bądź nie były wcale leczone. Ponad 60% z tych dzieci przyszło na świat przewcześnie, 22% były zbyt małe do wieku ciążowego, ale częstość występowania wad wrodzonych była podobna do populacji ogólnej. Rozwój fizyczny i poznawczy w okresie niemowlęctwa był porównywalny z dziećmi w grupie kontrolnej, jak również nie potwierdzono wcześniejszych doniesień o zwiększonej częstotliwości występowania wad serca u dzieci po prenatalnej ekspozycji na chemioterapię, szczególnie antracyklinami.

Pomimo obiecujących wyników, badanie posiadało też liczne ograniczenia: niewielka grupa badawcza, brak analizy w jakim momencie ciąży nastąpiła ekspozycja i jaka była dawka całkowita w przypadku chemio- i radioterapii oraz 3-letni okres obserwacji może być zbyt krótki do wykrycia pewnych zaburzeń poznawczych.

Podkreślić należy, że niezależnie od diagnozy nowotworu możliwe jest urodzenie zdrowego dziecka podczas jednoczesnego leczenia matki. O ile w Polsce jest to powszechnie stosowana praktyka, w wielu krajach doradzane jest przerwanie ciąży, jeżeli diagnoza nastąpi w określonym w przepisach danego kraju terminie (najczęściej do końca 22. t.c.).

—————————————————————–
Karina Sasin – absolwentka Wydziału Wojskowo-Lekarskiego UM w Łodzi, obecnie studiuje Biotechnologie na Wydziale Biologii UW. Wielokrotna stypendystka m.in. Organizacji Narodów Zjednoczonych, Rządu USA (NIH) i Krajowego Funduszu Na Rzecz Dzieci. Organizatorka 1st International Meeting on MRKH  Syndrome.