W ostatnim czasie na temat in vitro wypowiadali się niemal wszyscy. Nie wszyscy wiedzieli jednak o czym mówią, co oczywiście nikogo jeszcze nie powstrzymało przed wygłoszeniem swojego zdania. Ponieważ niektórym myliła się nawet niepłodność z bezpłodnością, warto przypomnieć na czym polega in vitro.
Co to jest in vitro
In vitro to metoda zapłodnienia. W większości sytuacji do zapłodnienia dochodzi w warunkach naturalnych, czyli podczas seksu. Są jednak pary, którym podczas starań o dziecko musi pomóc medycyna. In vitro polega bowiem na tym, że do połączenia plemnika i komórki jajowych dochodzi poza ciałem kobiety. Połączenie tych dwóch gamet (czyli komórek rozrodczych) odbywa się w laboratorium, w szalce Petriego
In vitro jest techniką rozrodu wspomaganego medycznie i metodą objawowego leczenia niepłodności. Oznacza to, że nie musi być wskazana czy wyleczona przyczyna niepłodności, by móc zastosować in vitro i by para mogła niedługo cieszyć się dzieckiem.
Krok 1
Pierwszym krokiem zawsze musi być wizyta u lekarza specjalisty, najczęściej w klinice leczenia niepłodności. Dobry lekarz przy stwierdzeniu problemów z płodnością (rok regularnego seksu bez zabezpieczenia a ciąży nadal nie ma) powinien wysłać kobietę na badania hormonalne i cytologię a mężczyznę na badania nasienia.
Podczas drugiej wizyty lekarz może zalecić parze przeprowadzenie badań wirusologicznych, a kobiecie morfologię i grupę krwi oraz ustalić przyjmowanie leków do stymulacji.
Krok 2
Kobieta rozpoczyna przyjmowanie leków, czyli terapię hormonalną. Dzięki lekom zwiększy się ilość dojrzałych komórek jajowych i będą one gotowe do zapłodnienia.
Rozpoczyna się również monitoring cyklu. Trzeba wiedzieć, jak komórki dojrzewają i dlatego wykonuje się kilka badań USG (od 2-4)
Krok 3
Aby doszło do zapłodnienia poza ciałem kobiety, obie komórki rozrodcze muszą się znaleźć w tym samym czasie i miejscu. W tym celu lekarze muszą pobrać komórki jajowe z ciała kobiety. Odbywa się to za pomocą punkcji, która polega na wkłuciu się do jajników i pobraniu płynu pęcherzykowego z komórkami jajowymi.
Jednocześnie, w osobnym, specjalnie do tego przeznaczonym pokoju, mężczyzna oddaje nasienie. Przy czym zalecana jest wcześniej kilkudniowa abstynencja seksualna.
Krok 4
To jest moment na in vitro – czyli zapłodnienie w szkle. Pobrane komórki rozrodcze trafiają do laboratorium. W tym właśnie miejscu embriolog wybiera najlepszy plemnik (patrzy jak wygląda i jak się rusza) i łączy go z komórką jajową (to jest ten moment, który widzimy na zdjęciach ilustrujących in vitro)
Powstaje zarodek.
Krok 5
Zarodek, jeden lub kilka, trafia do specjalnego inkubatora, gdzie się rozwijają. Lekarze mogą patrzeć, jak zarodki rosną i dojrzewają. W laboratoriach stosuje się metodę dwudziestoczterogodzinnej obserwacji zarodków. Dzięki temu lekarz widzi, czy zarodek rozwija się prawidłowo i czy dobrze przeszedł przez wszystkie fazy rozwoju. Zwiększa to szanse powodzenia całego zabiegu o kilka procent.
Czas inkubacji zarodka to od 2 do 5 dni. W drugiej, trzeciej lub piątej dobie lekarz za pomocą specjalnego cewnika umieszcza zarodek w jamie macicy.
Jeśli podczas punkcji została pobrana więcej niż jedna komórka jajowa i powstało więcej zarodków, pozostałe zarodki zostają zamrożone.
Krok 6
To krok najtrudniejszy dla pacjentów. Oczekiwanie.
Po ok. 12 dniach jest robiony test z krwi potwierdzający ciążę.
Krok 7
Ciąża. Oczywiście nie każdy zabieg in vitro kończy się ciążą. Obecnie skuteczność polskich klinik oscyluje wokół 30%. Najlepsze osiągają nawet 40%.
Jeśli zostały zamrożone zarodki, a zabieg się nie udał, kobieta nie musi przechodzić przez stymulację (krok 2) i przez punkcję (krok 3). Co ciekawe, zamrożenie zarodków (krioprezerwacja) nie zmniejsza skuteczności zabiegu, są nawet badania wskazujące minimalnie większe szansę na ciążę w przypadku zabiegu z użyciem zamrożonych zarodków.
Więcej o in vitro przeczytacie tutaj
Dostęp dla wszystkich
Wolny dostęp
Ten materiał dostępny jest dla wszystkich czytelników Chcemy Być Rodzicami.
Ale możesz otrzymać więcej posiadając Kontro Premium!
