Trudno wyobrazić sobie co czuje dziecko po śmierci ukochanej osoby. Ciężko jest wyobrazić co czują rodzice po śmierci swego dziecka. Niejednokrotnie dorośli pragnęliby zaoszczędzić swoim dzieciom doświadczeń związanych ze śmiercią i umieraniem. Nie jest to jednak możliwe.
Żałoba to długotrwały proces, bolesny i nieodłączny element życia, spójna część rzeczywistości, do której dziecko również ma prawo. Jednocześnie jest to temat tabu, budzący grozę, szczególnie jeśli chodzi o dzieci, śmierć i żałobę.
Wsparcie państwa to zbyt mało
Pomoc kierowana przez państwo do rodziców, którzy utracili swoje dziecko jest dalece niewystarczająca i niestety często niefachowa. Słyszymy od naszych podopiecznych, że nie są traktowani podmiotowo, że nie są traktowani jako osoby, które utraciły wszystko co miały najcenniejsze, tylko jako kolejny przypadek, niechlubny punkt w statystykach.
Nie ma programu społecznego, który byłby ukierunkowany na niesienie pomocy rodzicom po stracie. Skala problemu jest ogromna. Tylko w samym woj. śląskim w 2010 r. pomocy potrzebowało 12 160 tys. rodziców, którzy doświadczyli straty dziecka (dane za GUS i Wydział Analiz Statystyki Medycznej ŚUW). W opublikowanym w 2012 roku przez WHO i UNICEF raporcie „Lewel & Trends in Child Morality” (Poziomy i trendy umieralności dzieci) odnotowano, że każdego dnia na świecie umiera 21 tys. dzieci z przyczyn, którym współcześnie można całkowicie zapobiec. Każdego dnia zostaje osieroconych 41 tys. rodziców na całym świecie.
W naszym społeczeństwie funkcjonują pojęcia wdowy, wdowca, sieroty. Każde z tych pojęć wskazuje określoną grupę osób, konkretne osoby. Nie ma jednak określenia dla rodziców, których dotknęła strata dziecka. Anonimowi są wśród nas, kryjąc w sobie niewyobrażalny ból i cierpienie.
Jak pomóc rodzicom?
Aby rodziców po stracie w pełni przywrócić społeczeństwu potrzebne jest przepracowanie z nimi procesu żałoby. Oprócz dyżuru telefonicznego psychologa Fundacji „By dalej iść” pomagamy poprzez przejście procesu żałoby w programie grupy wsparcia, który trwa ok. 8 miesięcy. Bezpłatne spotkania w grupie osób, które doświadczyły takiej samej tragedii, prowadzone przez psychologa, moderatora lub psychoterapeutę – specjalistę w dziedzinie przeprowadzania procesów żałoby dają trwały efekt terapeutyczny pozwalając na odnalezienie się w nowej rzeczywistości. Obecnie Fundacja prowadzi grupy wsparcia w wielu miastach. Rodzice, którzy znaleźli oparcie w Fundacji „By dalej iść: często wracają do niej, jako wolontariusze lub moderatorzy grup wsparcia.
Gdzie szukać pomocy?
Fundacja „By dalej iść” powstała, aby wspierać rodziny po stracie dziecka. Działa non-profit. Pomagam rodzicom zrozumieć stan emocjonalny, którego doświadczają po śmierci dziecka oraz wyjaśniamy i przygotowujemy do tego, aby rodzice mogli przejść okres żałoby a w konsekwencji pogodzić się z nieodwracalnością straty i wrócić do funkcjonowania w społeczeństwie.
Jako prekursorzy powołaliśmy grupę wsparcia dla dzieci po stracie rodziców lub rodzeństwa. Poprzez uczestnictwo w grupach wsparcia, psychoterapii grupowej czy indywidualnej pragniemy otoczyć profesjonalną pomocą zarówno rodziców jak i osierocone dzieci.
Ponadto proponujemy specjalistyczne szkolenia z zakresu pomocy i wsparcia w temacie szeroko rozumianej straty m.in. dla służb medycznych, nauczycieli, oddziałów interwencji kryzysowej, osób duchownych, psychologów, studentów itp.
Fundacja „By dalej iść” jest inicjatorem w wielu miastach obchodów Światowego Dnia Dziecka Utraconego, które przypadają 15 października oraz Światowego Dnia Palenia Świec, które przypadają w grudniu.
Zostało założone forum dla wszystkich osób związanych z tematyką szeroko rozumianej straty: www.grupywsparcia.eu
Szczegółowe informacje o proponowanych formach pomocy i szkoleniach znajdują się na stronie internetowej Fundacji „By dalej iść”: www.bydalejisc.pl
Kamil Bomber, Fundacja By dalej iść
Dostęp dla wszystkich
Wolny dostęp
Ten materiał dostępny jest dla wszystkich czytelników Chcemy Być Rodzicami.
Ale możesz otrzymać więcej posiadając Kontro Premium!
