Według naukowców z Penn State College of Medicine, rodzicielskie umiejętności dorosłych z ADHD poprawiają się, gdy zażywają lekarstwa na swoją chorobę.
Według danych z jednej z placówek szpitalnych, co najmniej 25% dzieci z zaburzeniami deficytu uwagi / nadpobudliwością psychoruchową, ma rodzica z ADHD.
„Rodzice z ADHD mają większe ryzyka zaangażowania się w niewłaściwe techniki wychowawcze, w tym niespójne praktyki dyscyplinarne, stosowanie nieskutecznych poleceń i rzadkie chwalenie”, powiedział James Waxmonsky, profesor psychiatrii. „Ponadto, posiadanie rodzica z ADHD, zmniejsza szanse na to, że dzieci z tym zaburzeniem będą reagowały na na ogół skuteczne leki lub metodę leczenia.”
Badanie
Naukowcy przebadali 20 rodziców z ADHD posiadających dzieci w wieku od 5 do 12 lat. Pary były oceniane w celu określenia ich optymalnej dawki lisdexamfetaminy.
W pierwszej fazie badania, rodziny przywieziono do laboratorium, a następnie obserwowano rodziców podczas wypełniania typowych zadań rodzicielskich. Każda standaryzowana interakcja składała się z pracy domowej i zadania niezwiązanego ze szkołą. W przypadku pracy domowej, rodzice pomagali dzieciom w ukończeniu zadań szkolnych stosownych do wieku potomstwa. W zadaniu niezwiązanym ze szkołą, rodzice i dzieci bawili się razem, po czym rodzice zostali poproszeni o formalności związanych z badaniem, a dzieci miały spokojnie bawić się dalej same.
Rodzic otrzymywał lisdexamfetaminę lub placebo dla pierwszej obserwacji, a przy drugiej – inną niż w pierwszej. Ani naukowcy, ani uczestnicy nie wiedzieli, kto otrzymał aktywną substancję.
Wyniki pierwszego etapu nie wykazały żadnego efektu działania lekarstwa na sytuację związaną z odrabianiem pracy domowej. Natomiast podczas drugiej obserwacji okazało się, że rodzice, którzy otrzymali lisdexamfetaminę rzadziej byli nieprzyjemni dla swoich dzieci, niż osoby z grupy placebo.
Co ważne, dzieci wykazały mniej nieodpowiednich zachowań podczas odrabiania pracy domowej, gdy ich rodzic otrzymał lekarstwo, niż dzieci rodziców z grupy placebo.
W drugim etapie, rodzice ponownie mogli otrzymać lekarstwo lub placebo. Wykonywali te same zadania, co w pierwszym etapie.
Wyniki drugiej fazy wykazały, że rodzice po zażyciu lisdexamfetaminy wydawali mniej komend, były bardziej wrażliwe na potrzeby dziecka i częściej chwalili swoje dziecko, niż rodzice, którym podano placebo.
„W warunkach laboratoryjnych, leczenie ADHD rodziców lisdexamfetaminą wiązało się z istotną redukcją negatywnych zachowań dzieci i poprawy umiejętności wychowawczych rodzica”, powiedział Waxmonsky.
Źródło: http://www.medicalnewstoday.com