Amanda i Mitch oczekiwali swojego pierwszego dziecka. Wiedzieli, że ich córeczka ma problemy z przetrwaniem ciąży, ale wierzyli, że wszystko skończy się szczęśliwie. Niestety. Dziś oczekują drugiego dziecka i o wiele bardziej walczą o jego zdrowie. Nie oddają już spraw w ręce innych ludzi.
https://www.chcemybycrodzicami.pl/wp/wp-content/uploads/2016/07/pop-up-foto.jpg
Chcemy być z Tobą w kontakcie, zapisz się do newslettera, aby otrzymywać wartościowe informacje.
Przygotujemy dla Ciebie coś ciekawego i możesz być pewna, że nie zasypiemy Cię mailami.
Badanie w 20. tygodniu ciąży wykazało, że mała Juniper ma niedowagę. Potwierdzono to w 26. tygodniu – IUGR, czyli wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu płodu, co spowodowane było niewydolnością łożyska. Od tej pory Amanda i Mitch zjawiali się na monitoring dwa razy w tygodniu. Byli pod ścisłą obserwacją, a lekarze zapewniali, że jeśli cokolwiek złego zacznie się dziać, zostanie to wykryte na czas. Amanda nie zadawała więc pytań i ufała, że tak właśnie będzie.
Niestety przez niefortunny błąd jedno z badań USG zostało przesunięte na późniejszy termin. Dziś dla rodziców wydaje się to być jedną z przyczyn nieszczęścia, jakie ich spotkało.
![]()
„Usłyszenia: brak bicia serca, podczas tak zaawansowanej już ciąży, nie da się porównać z niczym innym” – mówi Amanda. „Wiedząc, że koniec końców nie będę w stanie jej zatrzymać, urodzenie Juniper było najtrudniejszą rzeczą, jakiej kiedykolwiek doświadczyłam” – jej słowa cytuje dailymail.
Trzymając ją po raz pierwszy w ramionach, tak bardzo starałam się nie zakochać, ale to było niemożliwe.
Dziewczynka przyszła na świat martwa. Rodzina spędziła z nią kolejne 24 godziny, chcąc otoczyć Juniper jak największą miłością. „Ludzie sądzą, że śmierć dziecka, gdy jest jeszcze tak malutkie, jest łatwiejsza do przejścia. Nie mogą być jednak bardziej odlegli od prawdy” – opowiada o swoich doświadczeniach Amanda.
Gdy umierają starsze osoby, takie jak dziadkowie, mamy za sobą wiele lat ich życia i wspólnych doświadczeń, o których możemy mówić i pamiętać. Kiedy zaś tracisz swoje dziecko, stracone jest też całe jego życie we wspomnieniach, to ono jest poddane żałobie. Żałujesz swojej i swojego dziecka przyszłości, której nigdy nie doświadczysz.
![]()
A życie idzie dalej…
Kobieta opowiada też o swoim doświadczeniu oraz zmarłej córeczce w mediach społecznościowych. Śmiało i z dumą prezentuje zdjęcia z sesji brzuszkowej oraz wspiera inne mamy, które przeżyły to, co ona. Bo chociaż nie da się tego zauważyć na pierwszy rzut oka i mało kto o tym mówi, to takich kobiet jest bardzo wiele i każda – bez wyjątku – potrzebuje uznania, opieki i możliwości odpowiedzenia o swojej historii. Co za tym idzie, podzielenia się swoim bólem, a dzięki temu odnalezienia perspektywy, w której nie są w tym wszystkim same.
Cztery miesiące po stracie córeczki okazało się, że Amanda znów jest w ciąży! Tym razem wspólnie z mężem przykładają o wiele większą wagę do koniecznych badań, sprawdzania i dopytywania lekarzy, co się właściwie dzieje i jak mogą o siebie dbać. „Nauczyłam się być teraz silną adwokatką zdrowia oraz leczenia swojego i swojego dziecka” – dodaje Amanda.
Kobiety-siłaczki
Martwy poród przeżyła też Jayne, która wypowiedziała podobne słowa: „Nic nie może przygotować cię na narodziny martwego dziecka” – pisaliśmy w naszym portalu [tutaj]. Ona starała się o dziecko niemal 10 lat, w ciągu których, oprócz urodzenia martwej córeczki, przeżyła 7 poronień i kilka prób in vitro. Dziś jest mamą dwójki dzieci. Oby historia Amandy skończyła się podobnie, a jest na to wielka nadzieja, bowiem do rozwiązania coraz bliżej!
Zobacz też: „Rodzice wychodzą ze szpitala z dziećmi, my zostaliśmy z pudłami wspomnień”
Źródło: Daily Mail
Foto: Instagram orangeafphotos
