Nasze pragnienia nieraz wyprowadzają nas na takie ścieżki, których nigdy byśmy się w swoim życiu nie spodziewali. Niewątpliwie taką ścieżką mogą być zmagania z niepłodnością. Jej przejście zajęło Magdzie 11 lat: Zawsze wierzyłam i nigdy się nie poddałam – mówi kobieta, która swoją historią daje ogrom nadziei i sił do walki o swoje marzenia.
Początek długiej drogi
Kiedy w swoim pierwszym dłuższym związku Magda zaczęła starania o dziecko, przez pierwszy rok dawała sobie na spokojnie czas. Wciąż jednak nie udawało się zajść w ciążę, dlatego też postanowiła sprawdzić, czy oby na pewno wszystko jest w porządku. Okazało się, że lekarz zauważył torbiel, która nie była problematyczna, a wyniki badań hormonalnych były w porządku…
W zasadzie wszystko jak trzeba, tylko ciąży wciąż brak. Magda postanowiła jednak słuchać swojego głosu: – Bardzo ważna była dla mnie wtedy intuicja – miałam przeczucie, że wykonane wcześniej testy wcale nie były dobre. Nie myliłam się! Okazało się, że miałam przekroczony poziom TSH. Gdy zobaczył to endokrynolog, stwierdził niedoczynność tarczycy i przypisał leki, które zresztą biorę do dziś.
Kolejnym krokiem była laparoskopia, w trakcie której okazało się, że trzeba usunąć sporo zrostów. Później badanie HSG – oba jajowody były drożne, chociaż lewy bardzo słabo. Cóż, czas nie pracował na korzyść Magdy, ale może nie działo się to bez przyczyny? – W międzyczasie rozstałam się z poprzednim partnerem. Dzięki temu do dziś – już 14 lat – jestem z normalnym facetem, który niezwykle mnie wspierał i nigdy nie przestał wierzyć w to, że zostaniemy w końcu rodzicami – mówi w rozmowie z nami.
Nie poddam się!
Kolejne miesiące mijały. Konieczne były następne badania i ponownie laparoskopia: – Pamiętam, że przed operacją ze łzami w oczach prosiłam profesora, by zostawił mi chociaż jeden jajowód. Tak też się stało. Lewy był w takim stanie, że nie było co zbierać, ale prawy – tylko na moje życzenie – uratował – opisuje Magda.
Po jakimś czasie okazało się, że nie ma już na co czekać – konieczne będzie in vitro. Na szczęście w tym właśnie okresie ruszył rządowy program refundacyjny, który dał Magdzie ogromne nadzieje. Ona i jej partner zostali zakwalifikowani! – Pierwsza stymulacja odbyła się w październiku 2014 roku. Wszystko przebiegało wzorcowo – jajeczka pięknie dojrzewały, a z dziewięciu pobranych pięć się zapłodniło. Pani doktor, która robiła transfer, nie mogła się napatrzeć. Mówiła, że idzie „książkowo”. Szkoda tylko, że i finał taki nie był… beta wyszła zerowa – niestety, pierwsza próba nie przyniosła oczekiwanego spełnienia marzeń. Do tego doszły problemy w pracy, trudności psychiczne, utrata ciąży…
Happy End
– Hania ma dziś ponad trzy lata. Urodziła po jedenastu latach walki z niepłodnością – opowiada dziś z dumą mama małego Cudu! Jak to się stało, że ma dziś córeczkę u swojego boku i jak wiele zakrętów czekało jeszcze na jej drodze?
Mała Hania – wielki cud! || Fot. archiwum prywatnePełną historię Magdy oraz innych, szalenie dzielnych i silnych kobiet, znajdziesz w ostatnim wydaniu „Waszych Historii” – pobierz je bezpłatnie i zobacz, jak bardzo los potrafi nas szczęśliwie zaskakiwać! TUTAJ
Dostęp dla wszystkich
Wolny dostęp
Ten materiał dostępny jest dla wszystkich czytelników Chcemy Być Rodzicami.
Ale możesz otrzymać więcej posiadając Kontro Premium!
